Św. Maksymilian Maria Kolbe, kapłan, 1894-1941

Urodził się w ubogiej, ale pobożnej i patriotycznej rodzinie. Na chrzcie świętym otrzymał imię Rajmund, imię Maksymilian otrzymał w zakonie.

Jak chłopiec lubił psocić i dokazywać. Pewnego razu jego matka zawoła z wyrzutem: „Mundziu, co z ciebie będzie?”, ponoć te słowa na długo utkwiły w pamięci przyszłego świętego. Musiały też wywrzeć dość szybki skutek, chłopiec bowiem zaczął poważnieć. Kiedy miał 12 lat objawiła mu się Matka Boża z dwiema koronami: czerwoną i białą. Biała oznaczała czystość, czerwona męczeństwo. Ma pytanie Maryi, którą wybiera, dwunastolatek sięgnął… po obie.

Wstąpił do zakonu franciszkanów konwentualnych. We lwowskim seminarium poświęcił się Maryi. Został wysłany na dalsze studia do Krakowa, a jako zdolny student na uniwersytet papieski - Gregorianum. W Rzymie był świadkiem masowych, bluźnierczych wystąpień masońskich. To natchnęło go do założenia Rycerstwa Niepokalanej (Militia Immaculatae). Było to bractwo złożone z osób oddanych Maryi Niepokalanej, mające skupiać w swoich szeregach ludzi, który sprawa królestwa Bożego na ziemi leży szczególnie na sercu.

Bez wątpienia był postacią wybitną. Oprócz ukończenia z tytułem doktorskim studiów filozoficznych i teologicznych, potrafił napisać pracę pt. Eteroplan o pojeździe międzyplanetarny, był to projekt statku kosmicznego opartego na zasadzie trójczłonowej rakiety nośnej!

Wizjoner, dokonujący rzeczy niemożliwych. Stworzył Niepokalanów; w jego czasach było to największy klasztor na świecie, właściwie miasteczko z nowoczesną infrastrukturą m.in. rozgłośnią radiową. Czasopismo Rycerz Niepokalanej rozchodzi się w olbrzymim nakładzie. W latach 30. Maksymilian Maria Kolbe wyjeżdża do Nagasaki w Japonii i tam też tworzy Niepokalanów, i drukuje Rycerza Niepokalanej w języku japońskim.

Mimo wojny Niepokalanów był wciąż prężnym ośrodkiem, w którym schronienie znajdowali wysiedleńcy z Poznańskiego, ale także i Żydzi.

Aresztowany przez gestapo 17 lutego 1941 r., z Pawiaka wywieziono go do Oświęcimia. Tam przechodził codzienną gehennę, maltretowany przez zwyrodniałego nadzorcę. Zgłosił się na śmierć, za Franciszka Gajowniczka, męża i ojca. Przeżył w bunkrze głodowym dwa tygodnie. Niemcy dobili go zastrzykiem z fenolu. Miał zaledwie 47 lat. Narodził się dla nieba w wigilię Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.

Beatyfikowany przez papieża Pawła VI, dnia 17 października 1971 r. Jan Paweł II kanonizował go 10 października 1982 r.

Kult św. Maksymiliana rozszedł się po Polsce błyskawicznie. Tylko do 1982 r. w naszej ojczyźnie wystawiono 61 kościół i kaplic, a za granicą - 35.

A teraz wyobraźcie sobie siebie w wieku 12 lat. Maryja proponuje Wam dwie korony… Którą byście wybrali?