Neokatechumenat

Droga Neokatechumenalna

"Jakąż radość i jaką nadzieję daje nam wasza obecność i wasza działalność! Przeżywanie i rozwijanie tego przebudzenia jest tym, co nazywacie formą katechumenatu pochrzcielnego, który będzie mógł odnowić w dzisiejszych wspólnotach chrześcijańskich te oznaki dojrzałości i pogłębienia, które w Kościele pierwotnym osiągano w okresie przygotowania do Chrztu"

Natura Drogi Neokatechumenalnej została zdefiniowana przez Jego Świątobliwość Jana Pawła II, kiedy pisze: "Uznaję Drogę Neokatechumenalną jako itinerarium formacji katolickiej ważnej dla społeczeństwa i czasów dzisiejszych"

Dla tych, którzy przyjmą drogę, następują dalsze etapy działania:

• Prekatechumenat - okres wstępnego poznawania siebie w świetle Słowa Bożego i celebracji liturgicznej w kontekście wspólnoty. Okres ten trwa około 2 lat i kończy się pierwszym scrutinium.
• Przejście do katechumenatu - etap głębszego poznawania siebie na tle odkrywania historii zbawienia. W ten sposób uczestnicy przygotowują się do drugiego scrutinium, aby poznawszy siebie i zbawcze działanie Boga, dokonać mogli rytu wyrzeczenia się zła i prosić o przyjęcie do katechumenatu. Cały ten etap katechez trwa około 4 lat.
• Katechumenat - stopniowe wprowadzenie w tajemnice życia chrześcijańskiego, w którym szczególne miejsce zajmuje modlitwa i wiara. Ten etap zmierza do uformowania postawy synowskiego oddania wobec Boga, co wyraża się w przekazaniu i przyjęciu Modlitwy Pańskiej.
• Wybór - to ostatni etap zmierzający bezpośrednio do odnowienia przyrzeczeń chrztu przez bliższe wprowadzenie w treść tego sakramentu.

Droga realizowana jest w małych wspólnotach  liczących 20-60 osób.

W naszej parafii działa jedna wspólnota.

Spotkania odbywają się: raz w tygodniu na Liturgii Słowa i w sobotę wieczorem Msza św.

Katechezy dla dorosłych i młodzieży, po których można wejść do wspólnoty, odbywają się co roku.

Charakterystyka Drogi Neokatechumenalnej

W czasie trwania soboru Watykańskiego II, artysta Kiko Aguello, rozczarowany życiem, przeżywający kryzys wartości, postanowił przyjrzeć się bliżej życiu ubogich w swoim otoczeniu. W taki sposób znalazł się wśród mieszkańców madryckich slumsów. Żyjąc pośród ludzi z marginesu społecznego, modlił się z nimi, czytał wspólnie Pismo Święte. Po pewnym czasie odkrył, że w tej wspólnocie ludzi, którzy grzech mieli niemal wypisany na twarzy, objawia swoje działanie Duch Święty, np. człowiek, który nigdy nie pracował, tylko wysyłał na żebry swoją rodzinę, zmienił się, podjął pracę, wysłał dzieci do szkoły. Nikt nie mówił, co powinien robić, było to dzieło Ducha Świętego. Pośród tych ludzi, gotowych przyjąć Dobrą Nowinę, ukazał się Kościół, widzialne Ciało Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego. Jezus Chrystus zmienił ich życie, a oni nie bronili się przed Słowem, zaufali Jezusowi i ON zmienił ich serca, wlewał w nie miłość. Owoce tego były widoczne w ich życiu. Następnie Droga została przedstawiona biskupom i tak trafiła do parafii. Droga jest itinerarium /drogą misyjną/, katechumentem pochrzcielnym, drogą nawrócenia. W parafii realizuje się w oparciu o trójnóg: Słowo, Liturgia, Wspólnota.

Początkowo inicjatorzy Drogi głosili katechezy zwiastowania w Hiszpanii a potem w Rzymie. W początku lat siedemdziesiątych XX wieku Droga trafiła do Polski, do Lublina, Warszawy i innych miast. Katechistą na teren Polski był między innymi śp. O. Albert Cholewiński, jezuita.

W Polsce istnieje około 800 wspólnot. W naszej parafii, po wysłuchaniu cyklu katechez w 2008 roku, powstała pierwsza wspólnota. Katechezy głoszone są każdego roku i jest to szansa dla tych, którzy szukają Boga, którym obecność na Mszy Świętej Niedzielnej nie wystarcza, którzy może czują się zagubieni, może nie widzą sensu życia, a jednak gdzieś w głębi serca czują pragnienie obcowania z Bogiem. Wspólnota to miejsce, gdzie poprzez wspólną modlitwę, czytanie i rozważanie Pisma Świętego, możemy przybliżyć się do Boga, poznać Go takim jakim jest naprawdę. Uczymy się poznawać Jego wolę dla naszego życia, prosić, dziękować, wielbić, cieszyć się każdym dniem, jaki nam dał. A przede wszystkim widzieć Jezusa w drugim człowieku.